Mediation

Juridisering van een conflict tussen partijen kent vaak alleen maar slachtoffers. Bij juridisering wordt de oplossing in feite aan een derde (bijvoorbeeld een rechter) overgelaten in de hoop dat deze recht spreekt. Teleurstelling en een gevoel niet gehoord te zijn is hiervan vaak het gevolg. Met als gevolg een verdere escalatie van het reeds bestaande conflict. Anders gezegd: het affectieve deel van het conflict wordt niet opgelost en blijft bestaan. Hierdoor is de kans groot dat mensen als het ware ‘ in conflict’ blijven en gehinderd worden om echt verder te gaan met hun leven.

Ik richt mij daarom bij voorkeur op de affectieve en relationele kanten van een conflict. Negatieve beeldvorming, gedachten en gevoelens over ‘ de ander’ staan een constructieve oplossing vaak in de weg. Vaak zien mensen in een conflict hun negatieve overtuigingen bevestigd in het gedrag van de ander en ontstaat er geleidelijk een ‘werkelijkheid’ die botst met de ‘ werkelijkheid’ van de ander. Ik noem dat het ‘ conflictverhaal’. Mensen creëren op die manier hun eigen construct van de werkelijkheid. Een juridisch vastgelegde afspraak verandert daar vaak niets aan; het conflictverhaal met alle bijbehorende negatieve emoties blijft bestaan en vlamt al snel weer op.

Naast het conflictverhaal is er echter ook altijd een ander verhaal. Een verhaal dat vaak niet verteld wordt, vergeten is, of slechts in delen wordt benoemd. Zo vergeten mensen soms dat ze ooit ook van elkaar hielden en dat zij samen een geschiedenis delen waarin er wel vertrouwen, liefde en warmte was. Mediation en conflictmanagement gericht op de onderlinge betrekking probeert deze onvertelde verhalen een plek te geven. Dat kan eraan bijdragen dat mensen zich weer met elkaar kunnen verbinden, zich weer met elkaar verbonden voelen. Vanuit die onderlinge verbondenheid kunnen mensen dan constructieve afspraken maken met elkaar, zelfs als de (werk-) relatie niet wordt voortgezet. Bijvoorbeeld als ouders in een scheiding, of bij een arbeidsgeschil.